Blog

Oproep aan horeca en toeristische sector: besteed juist nu nóg meer aandacht aan klanten met een beperking.

Corona hakt extra zwaar in op wie lijdt onder een fysieke beperking of door leeftijd minder mobiel is, stelt Kristof Steegmans, zelf rolstoelgebruiker en oprichter van de reisorganisatie voor toegankelijk toerisme WeTravel2. Tijdens de geleidelijke heropening zullen veel horecazaken bovendien weinig oog hebben voor hun noden, terwijl het juist hard nodig is – en commercieel slim – om deze doelgroep extra welkom te heten.

Met een fysieke beperking is het vaak heel lang uitkijken naar nog eens ‘vakantie’, al is het maar een daguitstap. Er gewoon even uit zijn, maakt letterlijk een wereld van verschil. Tegelijk is zeker meerdaags reizen vaak een hele uitdaging. Hoe organiseer je dat voor iemand met een slepende ziekte en bijzondere behoeften? En stel je voor: alles is rond – en dan komt er plots out of the blue een virus dat alles lamlegt.

Die reis gewoon even uitstellen, is er niet bij. Er is de financiële impact van een annulatie. De vrijwilliger-reisbegeleider die eindelijk gevonden werd, kan een volgende keer misschien niet meer mee. In het ergste geval steken ziekte of overlijden definitief een stokje voor de reisplannen. Nog méér eenzaamheid is vaak het nare gevolg van een geannuleerde reis. Iedereen zag door coronacrisis tijdelijk contact met familie of vrienden verdampen, maar wie door een beperking in isolement belandde, zal van de nieuwe versoepelingen en vrijheden weinig merken.

Naast de persoonlijke tegenslagen die Covid-19 met zich meebrengt, worden ook hele sectoren het slachtoffer van deze crisis: in het bijzonder de evenementensector, de horeca en de toeristische sector. Individuele hotels, restaurants, café’s en toeristische attracties zullen tijdens de heropstart vooral proberen te overleven in de nieuwe anderhalvemetermaatschappij. Toegankelijkheid garanderen en een aanbod creëren voor personen met een beperking en ouderen, zal even moeten wachten. Daardoor zal wie door een beperking noodgedwongen in zijn kot moet blijven, nog maar eens vergeten worden – en zo twee keer de dupe zijn van corona.

Maar hoeft dat zo te zijn? De aandacht van de toeristische sector en de horeca vestigen op toegankelijkheid, zie ik persoonlijk als een belangrijke taak. De overheid kan richtlijnen opleggen, maar waarom zou je als uitbaters niet zelf het verschil kunnen maken? Horecazaken en bestemmingen die rekening houden met ouderen en personen met een beperking onderscheiden zich van de rest. Wie een beperking heeft en in de watten gelegd wordt, is vaak extra trouw. Niet kwaad als je weet dat deze doelgroep vaker op stap gaat tijdens het laagseizoen.

Het kan en moet anders voor onze bejaarde ouders, onze broer in een rolstoel, die vriendin met MS of uitgezaaide kanker. Hun getuigenissen maken een verschil, want dit gaat over mensen zoals u en ik. Samen met Toerisme Vlaanderen zijn we gestart met een reeks educatieve filmpjes (www.kristofsteegmans.com/nl_be/media) met getuigenissen over alledaagse hindernissen die hun beperking met zich meebrengt op de bus, in het restaurant of het café. Ze doen je glimlachen en zetten je aan het denken. Het goede nieuws? Vaak hoeven de oplossingen niet duur of omslachtig te zijn. Dit gaat in de éérste plaats over het fijne gevoel je weer ergens welkom te voelen. En hebben we daar niet allemaal behoefte aan, na corona?

“Net zoals covid-19 ons allemaal treft in de kern van ons bestaan, worden ook dagelijks mensen geconfronteerd met een gebeurtenis die hen permanente beperkingen oplegt, beperkingen waarvoor nooit een vaccin zal gevonden worden”.

Covid-19 katapulteert ons in een oogopslag naar een andere wereld. Een wereld vol bezorgdheden en beperkingen.

Gaan en staan waar we willen kan plots niet meer, sociale contacten verdampen en we moeten in ‘ons kot’ blijven. Je zou van minder depressief worden. Maar we stellen ons weerbaar op, zoeken naar oplossingen en uiteindelijk komt het goed.

Het gemis aan wat zolang evident was drukt ons met de neus op de feiten. Een leven zonder beperkingen is geen verworven recht.  We moeten het koesteren en er zorgzaam mee omspringen.

Net zoals covid-19 ons allemaal treft in de kern van ons bestaan, worden ook dagelijks  mensen geconfronteerd met een gebeurtenis die hen permanente beperkingen oplegt, beperkingen waarvoor nooit een vaccin zal gevonden worden.

Een ongeval of  ziekte rukt een mens soms brutaal uit een tot dan vrij kommerloos bestaan. Sommigen zijn getekend voor het leven, gekluisterd aan een rolstoel , afhankelijk van externe hulp. Fysiek en mentaal een zware beproeving.

Ook hun al beperkte bewegingsvrijheid wordt door Covid-19 geteisterd. Bezorgd om de besmetting , maar evenzo door het verlies aan mooie vooruitzichten:  een uitstap met vrienden, een reis waar al jaren naar uitgekeken werd….

Voor vele mensen met een beperking is uitstel ook afstel, zoals voor Rosa en Wilfried.*

Rosa ging vorig jaar met pensioen. Samen met haar man Wilfried wou ze nog zoveel mogelijk van het leven genieten.  Ze droomden al langer van samen op reis te gaan en nu er ook de tijd voor was wilden ze hun dromen waarmaken.

“we keken er zo naar uit” vertelt ze, “maar tijdens een routinecontrole werd bij mij uitgezaaide kanker vastgesteld, zo erg dat mijn onderbeen moest geamputeerd worden.”

In een oogwenk stortte hun wereld in, maar ze herpakten zich.

Wilfried was nog vrij goed te been. “Ik help je wel, schat. Die rolstoel zal ons niet beletten onze plannen waar te maken” was zijn reactie. En zo geschiedde. Bij een gespecialiseerde reisorganisatie voor mensen met een beperking boekten zij een citytrip naar Barcelona in het voorjaar en een avontuurlijke safari naar Kenia in september. De lucht klaarde even op…en toen kwam Corona.

“Het kwam hard aan” zuchtte Rosa, “de reisorganisatie heeft ons prima bijgestaan, maar onze plannen uitstellen naar een latere datum ? Hoe evolueert mijn ziekte, en Wilfried? …hij wordt er ook niet jonger op. Dekselse Corona !”

Het verhaal van Rosa en Wilfried relativeert onze tijdelijke beperkingen door Covid-19 tot een “stepstone” in het leven, een moeilijke hindernis maar met uitzicht op betere tijden. Het doet ons nadenken over sociale en fysieke toegankelijkheid in onze samenleving. Zoals de zorgsector een fundamentele maatschappelijke en sociale nood invult,  verdienen ook organisaties, professionele en vrijwilligers-,  die een venster op beleving bieden voor mensen met een fysieke of mentale beperking de aandacht en steun van de overheid. De sporen die Covid-19 in onze samenleving nalaat zijn hiervan de getuigen.

We moeten de eenzaamheid doorbreken, opnieuw genieten van  leuke ontmoetingen, tijd maken voor natuur, cultuur en avontuur.

Het is geen kwestie van inhalen wat we verloren zijn maar van opnieuw beginnen. Een algemene reset  van onze economie met aandacht voor sectoren die onze levenslust een boost geven zoals de horeca, de cultuur- en eventsector en de reissector.

Reizen is met de jaren een behoefte geworden. Ontspannen na een jaar intensief  werken, kennismaken met andere volkeren en culturen, genieten van de natuur. Reizen verruimt onze horizon en maakt ons weerbaar in de samenleving.

Op onze weg naar kennis en succes mogen we niet vergeten af en toe even achterom te kijken of we niemand achterlaten, zoals Cindy:

“ Ik ben al vrij jong in een elektrische rolstoel beland en mag sinds vorig jaar ook niet meer vliegen. Daarom had ik eind vorig jaar bij een gespecialiseerde reisorganisatie een cruise naar de Noorse Fjorden geboekt. Vermits ik alleen ben en nood heb aan begeleiding had de reisorganisatie ook voor een vrijwilliger gezorgd die mij gedurende de ganse reis zou bijstaan. Ik maakte in februari kennis met Frieda. Het klikte meteen en zij kon zich vrijmaken in juli….maar toen kwam Corona en verdampte mijn droomreis. Ik kreeg een voorstel om de reis te verplaatsen naar volgend jaar maar dat kon mij niet echt bekoren. Hoe zou mijn gezondheid evolueren en kon Frieda zich nog vrijmaken ?

 …Dekselse Corona !”

Nu we met z’n allen tijdelijk beperkt zijn is het makkelijker om ons een beeld te vormen hoe Rosa, Wilfried en Cindy hun beperking ervaren.

Zij kunnen rekenen op een reisorganisatie die geen inspanning onverlet laat om hen bij te staan. We hopen dat ze hun droomreis alsnog kunnen waarmaken.

Covid-19 raakt ons allen, maar sommigen meer…het maakt ook duidelijk welke sectoren in het verleden (te) weinig gehoord werden. Tijd om het tij te keren.

I’ll be travelling to Dubai and I’m taking ...
... my new website!

I am over the moon with www.kristofsteegmans.com. It’s not that I get off on seeing my own name in a URL, but because the time is right to show the face of the driving force behind initiatives such as WeTravel2 and Kompaan vzw. I want to make Kristof, the experienced consultant, more approachable for travel and transport professionals who want to look and act beyond limitations, in a creative and effective way, and achieve the best possible travel experience for mobility-impaired persons.

I can’t wait to inspire and advise the tourism sector even more.

The next event where I will have the honour and pleasure to give a lecture is at quite an exotic location: the Dubai Accessible Tourism International Summit. This is a great opportunity for me to travel accessible. I'm looking forward to sharing my experiences there and to taking home new insights.

See you soon,

Kristof